Til Schweiger’ın tıpkı 2005 yapımı Barfuss filminde olduğu gibi, yazıp yönettiği ve başrolünde oynadığı romantik-komedi filmi Keinohrhasen; bana göre bu yılın Happy-Go-Lucky filmiyle birlikte en büyük balonu. İki film de, ilgiyle karşılanmasına ve sıcakmış gibi görünen atmosferlerine karşın son derece demode ve klişeler. Demode hikayeleri ve basmakalıp olay örgüleriyle “seyirlik” nosyonlarını yerine getirirken, bir yandan da sahte bir sıcaklıkla seyircilere oynamayı ve herkesin almaktan pek memnun olduğu mesajları vermeyi unutmuyorlar. Til Schweiger’ın bir önceki filmi Barfuss’la benzerlikler içeren Keinohrhasen, Barfuss’tan bile daha sıradan kalıyor. Hiç değilse Barfuss’un olay örgüsü bir romantik-komediye göre ilginç sayılabilirdi. Oysa Keinohrhasen, Çirkin Betty’in biraz oynanmış hali. Üzerinde birkaç düzenleme yapılmış: Fiziksel “çirkin”likler yerini, kadın-erkek karakteri arasındaki çatışmalara ortam hazırlayacak karakteristik özelliklere ve akıllara zarar bir sakarlığı bırakmış. Klişeler, başka klişelerle kapanmaya çalışılmış. Modern bir kül kedisi masalı yaratılırken, bu masalın da prensi yönetmen ve başrol oyuncusu Til Schweiger olup çıkmış. Biz bunu Barfuss’ta görmüştük. Bir daha aynı şeyin altını çizmeye ne gerek vardı ki? Güzel ama güzelliğinin farkında olmayan, aşık olan ama aşık olduğunu sonradan anlayan bir kız ve Til Schweiger, arka planda da hoş müzikler; işte size bir romantik film nasıl çekilirin formülü… Teşekkürler Schweiger, ama ben almayayım.
Barış Saydam
bar_saydam@hotmail.com
